Anaerkil toplumların insanlık tarihinden elini ayağını çektiği günden bu yana, ataerkil toplumlar olarak varlığımızı sürdürüyoruz. Geleneklerimizden, giydiklerimize, davranışlarımızdan, görsel sanatlara olan yatkınlığımıza kadar bir çok alanda etki altında kaldığımız ya da "kalmamıza neden olan" bu toplum düzenine göre algımız ve beğenimiz de değişiklik gösterebiliyor. Başlığım işte tam da bu alanda devreye giriyor aslında, ataerkil düzene ayak uyduran erkek adamın, tam zıttı görsel algı ve zevke sahip kişisi, yani mevzu bahis yan komşu. Tabi cümlenin içerisinde bile asıl özne olmayan bu kişi, sosyal çevremizde de hep gizli özne olarak varlığını sürdürüyor.
Gizli özne olan yan komşu, evinden çıkarken karşılaşacağı göz tacizlerine, alaylı tavırlara ya da mimiklere alışkın olarak sürdürüyor yaşamını, çünkü dünya çevresindekilere karşın ona gri değil rengarenk. Tabi bu çevre belli lokasyonlara ya da oluşturulmuş gettolara göre değişiklik gösterse de, bu rengarenk alanlar da yüz ölçümü olarak yemek masasında bir pirinç tanesi kadar yer ediniyorlar kendilerine. Ama unutulmaması gereken tek şey, köklü ve sağlam bir dişi bile kıran pirinç taneleri... Dünyada bu asi pirinç görevini yerine getiren sayıca fazla şehir ve yönetim var, umudum o ki, ülkemizde de sadece köklü dişlerde değil bilinçlerde de asi pirinç tanesi olabilecek unsurların çoğalması... Yazının başından beri bir gizem yaratmış gibi oldum ancak görsellere göz attığınızda ne demek istediğimi anlayacaksınız. Erkek adam için ülkemizde oldukça tabu olan giyim konusu, Dolce&Gabbana ile daha da bir dikkatleri üzerine çekiyor. Ataerkil komşuların gizli hayran bakışlarının ardından gelen "kadın işi" yorumlarına aldırmadan giyebileceğim bir çok eserin görsel hazzıyla baş başa bırakıyorum sizi. Bu arada komşularınızı uyarmayı unutmayın, Dolce&Gabbana sezona ataerkillikten uzak, sanat ve sanat tarihi ışığında oldukça başarılı tasarımlar ile giriş yapıyor.
0 yorum:
Yorum Gönder